Yes! Eindelijk is het moment aangekomen dat we de Dingleway in Ierland gaan lopen! Zo’n 1,5 jaar geleden schreven we er ons eerste artikel over en nu is het zover. Onze eerste lange afstandswandeling samen! Voor elke wandeldag schrijven we een nieuw artikel over de route en alle belevenissen onderweg. Gelukkig hadden we ook onze spiegelreflex camera mee dus we zullen ook een boel mooie foto’s delen. Op dag 1 van de Dingleway liepen we van Tralee naar Camp, loop je mee?
Tralee & beginpunt
Na een lange reisdag (vliegen op Dublin en daarna nog een 4 uur lange treinreis) zijn we op zaterdagavond aangekomen in Tralee. Een iets wat grotere plaats in de regio waar alles te krijgen is. Hier is het startpunt van de Dingleway. De avond voor de wandeling begon al goed. Lekker eten in een Ierse pub en de eerste pint apple cider / ale werd genoteerd. Na een goede nachtrust in een B&B en bijbehorend Irish Breakfast gingen we van start!
Het beginpunt van de Dingleway bevind zich bij het Kerry County museum in het stadspark van Tralee. Hier was op zondagochtend een evenement waardoor er veel Greyhounds (hondensoort) bij elkaar waren, erg grappig om te zien. Vanaf het beginpunt liepen we Tralee uit richting Blennerville, waarbij we eerst een lang stuk langs het kanaal liepen. Helaas was dit wel verhard, dat hadden we eerder al wel gehoord over de route maar toch is het jammer.
Na Blennerville richting het off-road gedeelte!
Na Blennerville lopen we nog een stuk door landelijk gebied zoals we dat in Nederland ook kennen. Kleine boeren weggetjes met aan de weerszijden velden. Af en toe een passerende auto maar verder erg rustig. Helaas wel nog steeds verhard. Na een aantal mooie uitkijkpunten tussen de struiken door, we waren nu immers ook al een aantal meters gestegen.
Na een manage gepasseerd te hebben komen we bij het begin van een stuk off-road. Het voelt alsof de Dingleway nu pas echt gaat beginnen. Dit is waar we voor gekomen zijn! We lopen langs de voet van de berg maar boven de huizengrens. De autoweg ligt een stuk beneden ons waardoor we het verkeer niet langer meer horen. Het is stil en vredig.
Schapen langs het pad & Wegcondities
Er liepen veel schapen los. Ze waren wat schuw (je kunt ze niet aaien) maar lopen ook niet erg ver weg als je er langs loopt. Fijn om te zien dat de schapen hier alle ruimte hebben, dit is hoe het zou moeten zijn. Er waren nog steeds veel schapen met lammetjes, al werden ze al wel groot. Ook waren nog niet alle schapen geschoren, de wol liet al los en het zag er soms een beetje rommelig uit op zo’n schaap. Langs het pad vond je dan ook vaak plukjes wol.
Het pad liep erg goed. Af en toe wat stenen, maar dat hoort bij off-road. Gelukkig had het weinig geregend dus was het niet 1 grote modderpoel geworden. Verder word het goed onderhouden met bruggetjes en soms loopplanken. Zo krijgen de beekjes hun ruimte maar kun je als wandelaar ook de wandeling mooi maken.
Pauze
Na zo’n 11 kilometer kwamen we langs een stroompje met een paar goede stenen en een bruggetje. Hier besloten we te lunchen (mjam: fruit cake!) en even onze schoenen uit te doen. We hielden zelfs even onze voeten in het koude water. Fijn, maar ook erg koud! De zon kwam zelfs nog even door en toen was het echt genieten! Ik herinner me nog goed dat ik me toen even intens gelukkig voelde!
Na de pauze van 30 minuten lagen er nog 7 kilometer voor ons tot we Camp zouden bereiken. Gelukkig hadden we de ergste klim van die dag al gehad (150 meter tussen 6 – 9 km). We hadden nu gelukkig weer volop energie voor het laatste stuk met nog een paar kleine klimmetjes en dalen.
Laatste helft boven de woninggrens
In de tweede helft van de wandeling was het uitzicht nog steeds fantastisch. Waar we in het begin een goed uitzicht hadden op de baai van Tralee, zagen we nu heuvels(/bergen) voor ons. Ook was er een stuk natuurterrein wat braakliggend moerassig was. We zagen ook nog een prachtig strand met mooie blauwe waters. Wat zou het fijn zijn om daar even te liggen!
We hadden nog een paar kleine klimmetjes en dalen, waarvan 1 stukje dalen over een pad met veel losliggende stenen. Dat is altijd even oppassen. Rustig aan en goed uitkijken kom je wel veilig beneden uit. Aan het einde kwamen we nog langs een drassiger stukje, gelukkig lagen er wat grote stenen zodat we droog en zonder al te veel modder op onze kleding er langs konden.
Langs weilanden lopen we Camp in
De laatste 2 kilometers lopen we weer door een pad met aan weerszijde weilanden. Gelukkig niet verhard, en wel beschut. Het liep er nog steeds lekker rustig. We kwamen ook nog langs een plek waar vroeger een kerk heeft gestaan. Erg mooi, er werden soms nogsteeds kaarsjes gebrand en er is een wensboom vol sliertjes voor kinderen. Een erg serene plek, leuk dat we toch even een kijkje zijn gaan nemen 🙂
Op een gegeven moment kom je bij een stuk met een boel borden die aangeven wat er allemaal te vinden is in Camp. B&Bs, pubs en restaurants maar ook een supermarktje staan hierop aangegeven. Voor ons handig, want wij moesten hier afslaan richting onze B&B. Deze had een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan.
Camp Junction
We sliepen die nacht niet in Camp zelf maar net even voor het plaatsje. Een plek die ze Camp Junction noemen. We overnachten bij John met z’n B&B. Bij aankomst ontmoeten we twee Zwitserse vrouwen die ook de Dingle lopen. Daarnaast is er nog de hond van de buren die graag een kunstje doet om een koekje van de thee op te smikkelen.
Tegenover onze B&B zit een pub waar we kunnen eten. Het eten zelf was niet super, nu achteraf gezien het slechtst van wat we de gehele reis hebben gegeten helaas. Toch hebben ze er ook een biertje die er wel goed inging! Daarnaast zit nog een andere pub waar ’s avonds muziek is. John was er erg enthousiast over maar we waren toch echt te moe na onze wandeldag dus besloten op tijd te gaan slapen.
Overige tips & Info
De eerste dag van de Dingleway van Tralee naar Camp was geweldig, het eerste stuk asfalt is jammer maar dat wordt later zeker goedgemaakt. Zorg er wel voor dat je vanuit Tralee lunch meeneemt want onderweg is er niks. Langs het pad staat heel af en toe een bankje met mooi uitzicht.
Verder is het er relatief rustig. We zijn wel wat wandelaars tegen gekomen, maar door de verschillende tempo’s heb je toch het gevoel alsof je er relatief alleen loopt. Dit vonden wij een groot voordeel. Verder zijn alle Ieren enorm gastvrij!
